Ikaskuntza pasiboa (ikaskuntza mekanizista)

Ikaskuntza pasiboa edo ikaskuntza mekanizista ikaskuntza-eredu bat da, non ikasleak ahalmen kognitibo murritza garatu behar duen bere ikaskuntza garatzeko, bereziki ikaskuntzan jarrera pasiboa baino ez zaiolako eskatzen, eta beraz, finean ikaskuntza mugatu egiten duena. Horren adibidea ikaskuntza errezeptiboa da, non ikaslea irakasleak emandako informazioaren hartzaile edo entzule pasibo hutsa baino ez den.  XX. mendearen amaierara arte eskoletan nagusi izan den ikaskuntza izan da, ikaskuntza aktiboaren metodologiak agertu ziren arte, teoria konstruktibistetan eta ikaskuntza esanguratsuaren ereduetan oinarrituta.

Bere desabantailak nabarmenak dira: ikaslearengan motibazio berezirik pizten ez duen ikaskuntza-metodoa da, metodo honen bidez ez du trebetasun kognitibo berririk garatzen, ikaskuntza azalekoa da eta sarritan azterketari begira ikaskuntza memoristikora mugatzen da. Hala ere, baditu zenbait abantaila, hala nola eduki-bolumen handia emateko aukera, era egituratu eta analitikoan gainera, ebaluazio-metodo azkar eta fidagarriekin eta ikasle-talde handiei zuzentzeko erraztasuna.