Hiri segregazioa (bizitoki-segregazioa, segregazio erresidentziala)

Hiri-segregazioa, bizitoki-segregazioa edo segregazio erresidentziala hiri batean bizi diren hiritar eta haien familiak euren klase sozialaren, eta batzuetan euren jatorri edo arrazaren arabera, fisikoki bereizita bizitzea da, auzo edo auzune desberdinetan. Hiri segregazioa garatzeko faktore garrantzitsuena desberdintasun ekonomikoa da: auzune aberatsetan, etxebizitzaren prezioa gehiago garestitzen da, klase apaleko familiak uxatuz eta auzune pobreetara bultzatuz. Modu horretan bizitokia bera pertsona sailkatzeko faktorea bilakatzen da azkenean, bizitokia estereotipoak ezartzeko etiketa gisa.

Garbi utzi behar da, ordea, bizitoki-segregazioa ez dela besterik gabe "jende berezia" auzo jakin batean biltzea, segregazioa pertsonek eta familiek beharturik garatzen den fenomenoa dela; adibidez, txinatarren auzoen fenomenoa ez litzateke bizitoki-segregaziotzat hartu behar da, kasu horietan etnia horretako hiritarrak izan baitira elkarrekin bizitzea erabaki dutenak. Segregazioa berrelikatu egiten den fenomenoa da gainera, batzuetan politika publikoek ere indartu egiten dutena: auzune pobreetan etxebizitza prekarioagoak ere badira, zerbitzu publiko eta berdegune gutxiago daude eta horrek ahaltasun ekonomikoa duen jendea kanporatu egiten du, nahasketa soziala eragotziz horrela. Hiri segregazioak gatazka sozialak sorrarazten dituela ere frogatu da. Batzuetan, aberatsek auzune pobreak hartu ere egiten dituzte, eta pobreak handik kanporatu, gentrifikazio izeneko fenomenoaren bitartez.

Hiri segregazioari buelta emateko, politika publikoak elementu funtsezkoa dira, auzune pobreetan zerbitzu publikoak, arreta soziala eta bizitza-kalitatea bultzatuz eta auzune aberatsetan etxebizitza sozialak sustatuz.

Beste hizkuntzetan: ingelesez, urban segregation; gaztelaniaz, segregación urbana, segregación residencial.