Psikologian, esteriorizazioa norberaren sentimenduak eta pentsamenduak nolabait adierazi edo azaleratzea da. Horren aurkakoa interiorizazioa da. Orokorrean, esteriorizazioa positiboa dela irizten da, bere sentimenduak partekatuz, subjektuak bere zama emozionala arintzen duelako. Aldi berean ordea, gehiegizko esteriorizazioa negatiboa da eta inpultsibitatearekin eta agresibitatearekin loturik agertzen da. Sentimenduak eta pentsamenduak ez azaleratzeak, internalizazioak alegia, ezinegona sortzen du subjektuarengan, eta arazo psikopatologikoen jatorrian ere egon daiteke, hala nola antsietatea eta depresioa.
Beste adiera baten arabera, esteriorizazioa subjektu batek bere arazoen iturburua kanpoan dagoela sinetsi eta sinetsarazi nahi duenean gertatzen den egoera da, eta erreaktibitatearekin lotzen da.
Psikologian sozialean, esteriorizazioa talde batek gizarteko desberdintasunekiko desadostasunak azalerazten direnean gertatzen da. Desadostasun horiek behar bezala bideratzen ez badira, sumina eta azkenean errebolta ere gerta daitezke.
Erreferentziak
Erabili ezazu galdetegi hau artikulu eskaera bat bidaltzeko. Lehenbailehen osatzen saiatuko gara.
Gure azken edukien berri jaso nahi baduzu zure email helbidean, egin zaitez harpidedun hurrengo galdetegi hontan.
