Egiaztagarritasun-printzipioa edo egiaztapen-printzipioa, egiaztagarritasun- edo egiaztapen-irizpidea ere deitua, positibismo logikotik proposizioek, esaterako hipotesi zientifikoek, esanahia izan dezaten bete behar duten irizpidea da. Haien arabera, proposizio bat zentzuzkoa izango da, esanahia izango du, munduari buruzkoa izango da, eta beraz zientifikoa, enpirikoki egiazta daitekeenean. Horrela, egiaztagarria diren proposizioaren esanahia bat dator proposizio hori egiaztatzeko moduarekin.
Beste hizkuntzetan: ingelesez, verification principle, verificationism; gaztelaniaz, principio de verificación, principio de verificabilidad, verificacionismo.
Erreferentziak
Loturiko artikuluak
Arrazoi nahikoaren printzipioaArrazoi nahikoaren printzipioa edo arrazoi askiaren printzipioa fenomeno orok arrazoi edo azalpen bat duela dioen printzipioa da. Wilhelm Leibniz-ek (1646-1716) formulatu zuen lehen aldiz Monadologia lanean, antzinatik hainbat filosofok adierazi eta…
Mediokritatearen printzipioaZientziaren filosofian, mediokritate-printzipioak edo mediokritatearen printzipioak ezartzen du errealitatean gertatzen diren fenomenoak eta gertakariak ez direla apartekotzat hartu behar, eta gertatzen badira, arruntak direlako da, haiei dagokien maiztasunarekin…
Neopositibismoa (positibismo logikoa, enpirismo logikoa)Neopositibismo logikoa, positibismo logikoa edo enpirismo logikoa, XX. mendearen hasieran garatutako korronte filosofikoa izan zen, metafisika guztiz baztertu, zientzia eratzeko metodologia bateratua eratzea helburu zuena, zientzia fisikoaren proiektua…