Nazionalkatolizismoa

Nazionalkatolizismoa frankismoaren estatuko ideologia izan zen, agintean egon zen denbora guztian, 1939tik 1975era. Espainiar nazioaren eta armadaren gorespena ultrakatolizismoarekin bilduz, estatu frankista ustezko legitimitate politikoa ematen zion Mugimendu Nazionala deitu zenaren funtsezko ideologia izan zen. Autore batzuek nazionalkatolizismoaren gailurra 1945-1957 bitartean ezarri zuten, 1939 eta 1945 bitartean frankismoa faxismoaren inguruan, eta ez naziokatolizismoaren bitartez, artikulatu zela argudiatuz, Falangea alderdi bakartzat hartuz. Halaber, 1957tik aurrera nazionalkatolizismoa ordeztu zuen ideologia irekiago bat zabaldu zela baieztatzen da, Opus Deiko gobernu teknokratak direla medio. Nazionalkatolizismoaren jatorriak, dena den, Erlijioaren eta Nazioaren arteko batasun gisa, lehenagokoak dira eta XIX. mendeko antiliberalismoan kokatzen dira, zen, hala nola kontserbadurismoan eta autoritarismoan oinarriturik.

Nazionalkatolizismoa ideologia totalitarioa izan zen, bizitza politiko eta sozialaren alderdi guztiak barne hartzen zituena, hezkuntzatik hasita, eskolan haur eta gazteen doktrinamendu nabarmenarekin, Elizaren kontrolpean, zentsuraren bidezko komunikazioaren erabateko kontrolarekin, espazio publikoetan sinbologia nazionalkatolikoaren presentzia masiboarekin, moral sexual errepresibo zorrotz batekin, identitate kultural periferikoen errepresioarekin, hala nola euskararena eta euskal kulturarena,  Espainiako historiaren manipulazioarekin eta Francoren nortasunaren gurtzarekin, disidentzia ororen aurkako errepresio politiko basati eta krudelarekin batera.