Ekozentrismoa natura, izaki bizidunen eta jatorrizko materia bizigabearen loturiko multzo gisa, hau da, sistema ekologiko gisa, munduaren zutabetzat hartu eta erdigunean jartzen duen ikuspegia da. Horren arabera natura babes-subjektu izan behar da, antropozentrismoa edo natura gizakiak ustiatzen duen eta bere probetxurako erabiltzen duen ikuspegia gaindituz. Ekozentrismoak ez du baztertzen giza existentzia, areago natura gizadiarentzat ere existitzen dela aldezten du, gizakia naturaren zati kontziente eta eragile denez, baino naturak gizakiaren azpitik ez dagoen berezko balioa duela baieztaturia. Ekozentrismoa kontzeptu teoriko gisa Arne Naess filosofo norvegiarraren eskutik garatu zen. Eragina izan du natura zuzenbideko subjektutzat hartzerakoan eta oinarri teorikoa izan da ekologia sakonerako.
Ikus, gainera
Loturiko artikuluak
EkoberrikuntzaEkoberrikuntza ekoizpenean eta kontsumoan gertatzen diren ingurumen-inpaktuak arindu eta horiek ezabatzeko burutzen diren ekimen eta asmakuntzen da. Berrikuntza izenak aurrrerapen teknologikoekin lotzen badu kontzeptua, batzuetan ekoberrikuntzak zentzu komunarekin…
Ekologia soziala (gizarte ekologia)Ekologia soziala edo gizarte ekologia ingurumenaren arazoen iturria gizartean dauden egitura eta harreman sozioekonomikoen emaitza direla (hala nola hierarkia, dominazio eta desberdintasun sozialen ondoriozkoak) baieztatzen duen ekologia politikoaren…
Ekologia sakona eta azaleko ekologiaEkologia sakona naturari berezko balioak aitortu egiten dizkion ikuspuntu filosofikoa da, gizakien beharrizan eta nahietatik haraindi. Ildo horretatik, Mendebaldeko gizarte industriala zorrotz kritikatzen du, edonola ere gizakiaren ikuspuntutik…