Politika Ekonomiko Berria (NEP)

Politika Ekonomiko Berriak estatu-kapitalismo baten ezarpena ekarri zuen, non ekimen pribatua ahalbidetu zen tamaina txiki eta ertaineko jarduera ekonomikoetan, batez ere nekazaritzan eta abeltzaintzan. Bankuak eta enpresa handiak Estatuaren esku utzi ziren, produkzio-indarrak beren kabuz gara zitezen. Era berean, beste herrialdeekiko merkataritza-trukeak normalizatu ziren. Horren ondorioz, nekazaritza-produkzioa nabarmen handitu zen eta nekazariek diru-sarrerak nabarmen handitu zituzten. Industria-produkzioak, berriz, geldirik jarraitu zuen, eta horrek manufakturatutako produktuen inflazio handia eta nekazaritza-prezioen jaitsiera eragin zituen, nekazaritzako eta industriako prezioen arteko prezioen guraizea deiturikoa sorraraziz. Horren ondorioz, nekazariek ekoizpena gorde zuten prezioak igotzeko, eta horrek Estatuaren esku-hartzea behartu zuen prezioak kontrolatzeko. Arazo larri horiek gorabehera, egoera orokorra nabarmen hobetu zen aurreko gerra-komunismoaren garaiarekin alderatuta, baina, hala ere, alderdiko kide nabarmen askok kritika egin zioten politika horri, sozialismoaren printzipioen aurkakoa zelako. Azkenik, 1928an Stalinek ia botere absolutua lortu zuenean Sobietar Batasunean eta Alderdian, Politika Ekonomiko Berria baztertu eta ekonomiaren erabateko planifikazioa eta kolektibizazioa bultzatu zuen, Haustura Handia izeneko prozesuan.