Eudaimonia

Eudaimonia ongizatea edo bizitzeko moduko bizitza adierazten du, bizitza bertutetsu eta zoriontasun sakon eta betekoa, egungo zoriontasun kontzeptu azalekoa ez bezalakoa. Kontzeptu horretatik abiatuta, greziar filosofoek bizimodu bertutetsu eta, beraz, eudaimoniara heltzeko modu ezberdinak proposatu zituzten.

Sokratesentzat,  eudaimonia edo bizitza ona arrazoimenaren eta ezagutzaren arabera bizitzean datzana da; ona, beraz, jakintsuaren bizitza da, eudaimonia da bere burua ezagutzen duenaren bizitza. Platonentzat, kontzeptua Errepublika obran landuz, eudamoniara egiaren eta justiziaren bidez iristen da, nor bere buruarekin eta besteekin bakean biziz. Horrela, Platonek izaera moralagoko kontzeptu bat sartu zuen, gaur egun ulertzen dugun bezala. Aristotelesek, bere aldetik, Nikomakorentzako Etika obran garatu zuen kontzeptua, bertute propioen arabera eta bizitza oso batean garatuta bizitza gisa; berarentzat, eudaimoniarako bizitzan norberak lortu nahi dituen helburuak bilatu behar dira (phronesis edo bizitza praktikoa), baina bertuteak ahaztu gabe (bizitza teoretikoa).