Ekonomia Politikoa

Ekonomia Politikoa XVI. mendetik XIX. mendearen amaierara arte garatu zen ezagutza ekonomikoari erreferentzia egiteko erabili da, azken helburutzat estatu sortu berrien baliabideak ondo gobernatzea eta administratzea duten jakintzei buruz teorizatzen duen diziplina gisa. Ikuspuntu horretatik, estatuen bilakaera ekonomikoan eragiten duten indarrak eta mekanismoak aztertzen dira Ekonomia Politikoan, betiere estatuen esparru instituzionalaren barruan, eta, beraz, baita ikuspegi historiko batetik ere. Ekonomia politikoa, beraz, XIX. mendearen amaiera arte ekonomia osoa izan zen, jardun politikotik edo dinamika sozialetik bakarrik ulertzen zelako. Horren barruan, merkantilismoa nabarmendu behar da, pentsamendu ekonomikoaren lehen eskola edo korronte handi gisa. Ekonomiari buruzko Ekonomia Politikoa ere bada, Jean-Baptiste Say, David Ricardo, Thomas Malthus, John Stuart Mill eta Karl Marx bezalako ekonomialariek garatu zutena, horiek guztiek Ekonomia Politikoaren izenburupean lanak garatu zituztelako. Ekonomia Politikoa ere garatu zuen Adam Smith ekonomia klasikoaren aitak (Nazioen Aberastasuna, 1776), nahiz eta berak ez zuen inoiz izen hori hartu bere lanetarako. XIX. mendearen amaieratik, Iraultza Neoklasikoa izeneko paradigma ekonomikoa garatu zenean, ekonomiaren ardatza ekoizpenetik, banaketatik edo balioaren teoriatik, prezio erlatibo, preferentzia eta utilitatera aldatu zen, hori guztia abstrakzio maila handiarekin, aldi berean kontsiderazio historiko guztiak bazter utziz. Ideia berri horiekin koherentziaz jokatuz, Ekonomia Politikoa terminoa zientzia ekonomiko berritik baztertuz joan zen, eta Ekonomia izena, besterik gabe, nagusitu zen. Gaur egun, Ekonomia Politikoa terminoa, batez ere, harreman ekonomikoak ikuspegi historiko, sozial, politiko eta instituzionaletik aztertzen dituen jakintza ekonomikoari erreferentzia egiteko erabiltzen da. Ildo horretatik, batzuen iritziz, ekonomia beti da definizioz Ekonomia Politikoa, gizartearen esparrutik banaezina den diziplina izanik.